Jaffa, niet alleen voor hipsters
Het is een late oktoberdag met temperaturen ruim boven de 20 graden en dankzij een lichte zeebries voelt de herfstzon in dit deel van het Midden-Oosten héél aangenaam aan. Perfect wandelweer dus en we besluiten om het naburige vissersdorpje Jaffa – Yafo in het Hebreeuws, wat letterlijk “mooi” betekent – te verkennen. En als de naam van dat dorpje je meer doet denken aan appelsienen dan aan vis, dan is dat volkomen normaal. Tot een heel eind in de jaren ’70 van de vorige eeuw werd het leeuwendeel van de Israëlische appelsienenoogst namelijk van hieruit naar Europa verscheept en ontleende de oranje lekkernij dus ook zijn naam aan dit dorp. Het is pas toen Spanje en Griekenland zich verenigden met de rest van Europa in de jaren ‘80 dat de Jaffa appelsien zijn aandeel in de Europese aanvoer aanzienlijk zag teruglopen. Maar voor mij blijven het geel en groene logo en de individuele papieren verpakking van deze appelsienen van grote nostalgische waarde.
De azuurblauwe zee en het strand trekken onmiddellijk onze aandacht en we steken de brede, met palmen omzoomde Kaufmannstraat over om een groene oase te betreden: het Charles Clore Park. Een houten constructie waarin duidelijk een harp valt te herkennen pronkt centraal op het grasveld en blijkt “Harp Sea & The Soft Wind” te heten, een kunstwerk van de hand van Ilan Averbuch. We wandelen verder richting zee waar we onze voeten in het water willen steken. Jammer genoeg merken we dat dat hier nog niet kan omdat de zee hier van het wandelpad is afgesneden door middel van grote rotsblokken, ongetwijfeld om de kustlijn te beschermen bij stormweer. We vervolgen dan maar onze weg richting Jaffa en kruisen op ons pad heel wat mensen van allerlei pluimage op een bonte verzameling transportmiddelen: te voet, op de fiets, al skatend, met een Segway, op een monowheel… Druk dat wel, maar dankzij het zeer brede kustpad nooit echt storend.
Ter hoogte van visrestaurant Manta Ray kunnen we dan toch eindelijk het strand op. We trekken onze schoenen uit en al pootjebadend zetten we onze wandeling voort. Het Middelandse Zeewater is in deze tijd van het jaar nog opvallend warm. Verder is er aardig wat volk en activiteit op het zandstrand maar een overrompeling is het zeker niet. Misschien dat het hier straks na werktijd wel een stuk drukker wordt. Ik kan mij moeilijk voorstellen dat een stad als Tel Aviv met ruim 400.000 inwoners maar slechts enkele honderden strandliefhebbers zou tellen. Natuurlijk is het ook zo dat de grootste stranden en hipste strandbars van Tel Aviv zich zo’n dikke kilometer noordelijker bevinden, vlakbij het drukke stadscentrum.
We steken opnieuw de promenade over en via enkele trappen en kleine paadjes zetten we onze klim verder naar Abrasha Park. Vlakbij de top van dit park staat het Statue of Faith, een witmarmeren kunstwerk van Dan Kafri. Het stelt een poort voor vol met bijbelse verwijzingen naar Abraham, Jacob en Jericho. Ook vanaf deze plaats hebben we opnieuw een indrukwekkend zicht op de metropool Tel Aviv. Vervolgens trekken we opnieuw richting het oude Jaffa en daarvoor steken we een smalle, houten voetgangersbrug over: The Wishing Bridge. Op deze brug vind je op de reling alle 12 tekens van de zodiac terug. Wanneer je je handen op je astrologisch teken legt, naar de zee staart en een wens doet, zou deze laatste waarheid moeten worden. Een echte opsteker voor de bijgelovigen onder ons dus.
Via de Sint-Pieterskerk gaat het weer naar het oude centrum van Jaffa waar we voor een innerlijke verfrissing plaats nemen op het terras van het Bell Café. Weliswaar aan de kant van het oude plein, want de zitplaatsen op het terras aan de kant van de zee zijn uiterst schaars en ook heel erg gegeerd. Want naast een spectaculair zeezicht wordt het vanaf die enkele plaatsen immers duidelijk waar het café zijn naam vandaan heeft. Vlak naast het café duiken we de zeer smalle steegjes in die uiteindelijk via een heus labyrint leiden naar de oude vissershaven. De ontelbare visrestaurantjes en bijhorende terrasjes schurken hier tegen mekaar aan en zijn in een onhoudbare strijd verwikkeld om de goedkeuring van de passerende toerist. De geur van versgebakken moten vis wisselen hier heel de tijd af met lichte vlagen van de zilte zeebries.
Na een korte wandeling noordwaarts langsheen de dijk (Retzif HaAliya HaShnlya St) komen we opnieuw aan het Middelandse Zeestrand tussen Jaffa en Tel Aviv. Van hieruit is het nog zo’n anderhalve kilometer tot aan ons Hotel Intercontinental David en we besluiten die volledig langs de Homat HaYam promenade af te leggen.
Ondanks de vele hippe wijken en uitgaansmogelijkheden die de stad rijk is, blijft Jaffa met stip op nummer 1 als hét stadsdistrict dat je moet gezien en bezocht hebben als je Tel Aviv bezoekt. Of je er nu een uurtje vertoeft of een halve dag, dit magische plekje zal je nog héél lang bijblijven.
Extra info
Afstand wandeling: ca. 4,5 km
Vertrek- en aankomst: Hotel Intercontinental David Tel Aviv
Tour map: weldra online